ویژگیهای مورفولوژی و مورفومتری ناحیه پس سری گاومیش نر رودخانه ای اکوتیپ خوزستان

زمینه مطالعه: سوراخ مگنوم یک نشانه مهم  قاعده جمجمه و یک ناحیه انتقالی بین  ستون مهره‌ای و جمجمه  است  که به دلیل داشتن رابطه تنگاتنگ با مغز و طناب نخاعی از منظر آناتومی مقایسه‌ای، رشد و نمو انتوژنی، بالینی و اصلاح نژاد مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. هدف: مطالعه مورفولوژی و مورفومتری ناحیه پس سری جمجمه گاومیش نر رودخانه‌ای بالغ و نابالغ اکوتیپ خوزستان بود. روش کار: هفت پارامتر ناحیه پس سری و شکل  سوراخ مگنوم در 20 جمجمه گاومیش نر رودخانه‌ای بالغ و نابالغ اکوتیپ خوزستان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: سوراخ مگنوم به صورت چهار شکل دایره ای، تخم‌مرغی، بیضی و چهار ضلعی بود. در هر دو گروه سوراخ مگنوم دایره‌ای شکل، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده بود و در گروه بالغ سوراخ مگنوم چهارضلعی و در گروه نابالغ بیضی کمترین فراوانی را داشت. میانگین عرض، طول سوراخ مگنوم و شاخص سوراخ مگنوم در گروه سنی زیر 2 سال  به ترتیب  برحسب میلی متر، 70/2 ±60/38، 72/1± 34/35، 02/4± 26/92 و در گروه بالاتر از 2 سال به ترتیب  برحسب میلی متر، 51 /1 ±67/40، 33/2 ±35/36 و 65/3 ±23/90 بودند.  در بین تمامی پارامترها  تنها بیشترین فاصله بین قاعده‌های زایده‌های وداجی و طول زایده وداجی در دو گروه سنی اختلاف معنی‌داری را نشان دادند. نتیجـه‌گیـری نهایی: تنوع اشکال سوراخ مگنوم در گاومیش بیشتر از شتر یک کوهانه و سگ بود. میانگین طول و عرض سوراخ مگنوم، بیشترین فاصله بین پایه زایده‌های وداجی، طول زایده وداجی، طول  و عرض کندیل‌های پس سری در گاومیش بیشتر از میانگین ابعاد به دست آمده در گونه‌های گزارش شده بود. اندازه شاخص سوراخ مگنوم گاومیش‌های مطالعه حاضر کمتر از 100 بود که با یافته‌های سایر محققان در مورد خرگوش، سگ‌های نژاد  ژرمن شفرد و پیکینژ مطابقت دارد.